Στη Μάνη που συνήθιζα να πηγαίνω για διακοπές κάθε χρόνο, έχω να πάω από το καλοκαίρι του 2012. Κι αυτό επειδή η είσοδος της συγγραφής στη ζωή μου, μου ανέτρεψε αυτό το δεδομένο. Οι διακοπές μου βλέπεις τώρα, όχι μόνο άλλαξαν εποχή και έγιναν χειμερινές, αλλά κρατάνε και κάνα τρίμηνο περίπου. Ε ναι… Άρα, το να αποφασίσω ότι ούτε φέτος το καλοκαίρι θα πάω κάπου και να μείνω στην Αθήνα, αφού υποτίθεται ότι τον Δεκέμβριο θα ξεκινήσει η περιοδεία του καινούργιου μου βιβλίου, είναι μία σοφή κίνηση. Ε ναι… Δεν έχω την πολυτέλεια να κάνω ΚΑΙ χειμερινές αλλά ΚΑΙ καλοκαιρινές διακοπές. Όταν θα κερδίσω το νόμπελ της Λογοτεχνίας, και γίνω διάσημος και τα οικονομήσω, ε τότε αγάπη μου, θα σε πηγαίνω για διακοπές στη Μαγιόρκα. Έπειτα… για κάτσε να το σκεφτούμε και να το φιλοσοφήσουμε το πράγμα. Τι θα πει “κάνω διακοπές”; Κάνω διακοπές θα πει ότι διακόπτω κάτι. Ε εγώ δεν θέλω ρε παιδί μου να διακόψω. Απλό δεν είναι;
Καταρχήν δεν θέλω να παραπονιέσαι, γιατί εγώ ότι κάνω, το κάνω για σένα. Εσένα σκέφτομαι, τη δική σου τη ζωή θέλω να διευκολύνω και κοίτα να δεις για ποιο λόγο είναι σοφή κίνηση το να μείνουμε τον Αύγουστο στην Αθήνα και πώς έχει το πράγμα.
Η πόλη θα είναι σχεδόν άδεια και η διαδρομή από την Κηφισιά μέχρι την παραλιακή δεν θα είναι παραπάνω από είκοσι λεπτά. Βέβαια εμείς δεν έχουμε καμιά σχέση με την Κηφισιά, αλλά λέμε τώρα… Το παρκάρισμα, που εσύ έχεις λίγο πρόβλημα σ’ αυτό (ε καλά ρε μωρό μου, μη νευριάζεις…), θα γίνεται και με κλειστά τα μάτια. Στα μαγαζιά θα βρίσκουμε σχεδόν πάντα το καλύτερο τραπέζι και η εξυπηρέτηση θα γίνεται σε χρόνο μηδέν. Οι παραλίες θα έχουν ελάχιστο κόσμο και το βράδυ η πόλη θα είναι ονειρική. Η Ποσειδώνος θα αποτελεί ιδανική επιλογή εξόδου, στα θερινά σινεμά δεν θα υπάρχει ουρά και πρέπει να παραδεχτείς ότι όλες αυτές τις ημέρες του Αυγούστου, θα είσαι πιο χαρούμενη γι αυτό σου λέω, ότι εγώ για σένα το κάνω και πρέπει αγάπη μου να το απολαύσεις, γιατί δεν θα κρατήσει πολύ. Έλα να τα πάρουμε με τη σειρά για να το δεις και μόνη σου:
Το Πρωί: Θα πηγαίνουμε φυσικά για μπάνιο! Εντάξει εγώ θα σε βλέπω και θα σε προσέχω και θα καμαρώνω το φιδίσιο σου κορμί από το beach bar που θα πίνω τη μπύρα μου. Εσύ όμως, μπορείς να απολαμβάνεις το μπάνιο σου για όση ώρα θέλεις και όταν θα βγαίνεις, θα έχω φροντίσει να σε περιμένει η καλύτερη πολυθρόνα-ξαπλώστρα. Όσο για την ηλιοθεραπεία σου, θα έχω κανονίσει να σε περιποιούνται με τον καλύτερο τρόπο για να μην μπερδεύομαι εγώ με τα λάδια και γίνεται ότι έγινε πέρσι που μου γλίστρησε το ποτήρι με τη μπύρα και κατέληξε στο κεφάλι του μπάρμαν που εκείνη την ώρα είχε σκύψει.
Το Μεσημέρι: Το μεσημέρι, θα πηγαίνουμε για φαγητό και σου είπα. Όλα τα μαγαζιά θα είναι σχεδόν άδεια, η εξυπηρέτηση θα είναι ταχύτατη και θα μπορούμε να πηγαίνουμε όπου θέλεις. Από το Σούνιο μέχρι τον Ωρωπό για να σε δροσίζει και ο θαλασσινός αέρας. Απλά θα διαλέγεις και θα μου λες: “Ορφέα μου θέλω αυτό”, ή “Ορφέα μου θέλω εκείνο”.
Το Απόγευμα: Όταν ο ήλιος αρχίζει να πέφτει, η πόλη αγάπη μου βάφεται με τα πιο γλυκά χρώματα και δεν θα χορταίνεις να είσαι εκεί έξω και να γίνεσαι ένα με αυτά. Αν θέλουμε βόλτα με θέα τη θάλασσα θα πηγαίνουμε στη Μαρίνα του Φλοίσβου. Όπως σου είπα και πριν, θα παρκάρεις άνετα, και μετά θα περπατάμε κατά μήκος των πολυτελέστατων σκαφών και θα αναρωτιόμαστε πόσα θα είναι τα δικά μας όταν θα γίνω διάσημος. Θα παίρνουμε στο χέρι ένα παγωτό ξυλάκι και αν έχουμε διάθεση θα κοιτάμε στο Cine Φλοίσβος μήπως παίζει κάτι καλό. Ωραία βόλτα, μπορούμε να κάνουμε και στη Βουλιαγμένη, ή αν προτιμάς πιο μακρινή, στο Σούνιο για να βλέπουμε το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα της Αττικής, αγκαλιασμένοι κάτω από ένα δέντρο. Αν τώρα εσύ προτιμάς βόλτα στην πόλη, θα παίρνουμε το μετρό, θα κατεβαίνουμε στην Ακρόπολη και θα καθόμαστε για καφέ στη μεγάλη βεράντα κάτω ακριβώς από τον Παρθενώνα. Εναλλακτικά, μπορούμε να κάνουμε βόλτα στα στενά της Πλάκας, να περνάμε μέσα από το Μοναστηράκι, να ανεβαίνουμε την Ερμού που σου αρέσει να κοιτάς τις βιτρίνες και να μου λες τι δώρο θέλεις να σου αγοράσω στα γενέθλιά σου, και κατεβαίνοντας μετά για του Ψυρρή, να περνάμε από την Αθηνάς για να κοιτάζω κι εγώ τις βιτρίνες με τα εργαλεία μήπως χρειάζομαι να αγοράσω κι εγώ βρε μωρό μου κανένα ηλεκτρικό κατσαβίδι ή καμιά πένσα.
Το Βράδυ: Το βράδυ αγάπη μου η πόλη ντύνεται στα πιο λαμπερά της χρώματα και ανοίγει τη μεγάλη της αγκαλιά. Μην πιστέψεις όμως ούτε για μια στιγμή ότι είναι μεγαλύτερη από τη δικιά μου αγκαλιά, γιατί μεγαλύτερη από τη δικιά μου δεν θα βρεις και αυτό σου το υπογράφω. Το βράδυ λοιπόν, μπορούμε να πηγαίνουμε στο θέατρο. Θα κοιτάζω τις παραστάσεις, και από τους φίλους μου τους ηθοποιούς, θα μπορώ να εξασφαλίζω προσκλήσεις για όποια παράσταση μας ενδιαφέρει, ακόμα και από το τηλέφωνο. Μπορούμε επίσης να πηγαίνουμε για φαγητό αλλά εάν το προτιμάς, ακόμα και για ξέφρενο clubbing μέχρι το πρωί. Σε κάθε περίπτωση, μπορούμε να ξεκινάμε από τα αγαπημένα μας μικρά ταβερνάκια των Εξαρχείων, του Θησείου ή των Πετραλώνων, αλλά αν θέλεις κάτι διαφορετικό, μπορούμε άνετα να πηγαίνουμε προς την παραλιακή ή και προς το Γκάζι εναλλακτικά. Πηγαίνοντας προς τα εκεί, θα σου ορκίζομαι αιώνια πίστη και θα σε κερνάω ένα σουβλάκι με διπλή πίτα, τζατζίκι και κρεμμύδια, ενώ τα νυχτολούλουδα θα αρωματίζουν την αγάπη μας.
Τα Ξημερώματα: Βέβαια, ξέρεις πολύ καλά πως αφού όλα αυτά τα κάνω για σένα, είναι πολύ φυσικό να θέλω να μου κάνεις το χατίρι και να κλείνουμε τις βραδιές μας με κάτι δικό μου. Έτσι αγάπη μου, θα μου επιτρέψεις να καταλήγουμε για after κλασικά κάθε φορά στο Blue Note όπου ο Σωτήρης θα μας φέρνει τα ποτά μας χωρίς να χρειάζεται να του τα παραγγέλνουμε αφού μας ξέρει. Να θυμάσαι όμως να φτύνεις το κουκούτσι από την ελιά που σου βάζει στο μαρτίνι στην παλάμη σου και όχι όπου βρεις, γιατί τις προάλλες κόντευες να βγάλεις το μάτι του ανθρώπου που καθόταν απέναντι.
Ε μετά από μια τέτοια κουραστική ημέρα θα χρειάζεται οπωσδήποτε να κοιμηθούμε, γιατί την άλλη μέρα το πρωί πώς θα ξυπνήσουμε για να κάνουμε πάάάάάάάλι τα ίδια;
© Orfeus
Orfeus/Storyteller 