Ήρθε σαν σίφουνας και ξερίζωσε όλα μου τα δέντρα. Τα σώριασε μπροστά μου και τα μονοπάτια μου έπαψαν να είναι κατάφυτα. Η Μεγάλη Ιέρεια είπε ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να καλλιεργηθεί η λύπη πάνω στην πέτρα. Δεν το πιστεύω. Το βλέπω να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου και δεν το πιστεύω. Τα κομμένα δέντρα σπείρανε τη νύχτα που φύτρωσε και έδιωξε το ξημέρωμα μακριά.
Δεν ξέρω πού βρίσκεσαι, αλλά άσε το άγγιγμά σου να πλανηθεί πάνω από τα κύματα της θάλασσας για να σε νιώσω, γιατί η νύχτα είναι ατέλειωτη. Να με θυμάσαι…
Έλα μαζί μου στο βουνό της επιθυμίας εκεί που αναβλύζει η πηγή της εξιλέωσης. Έλα να πάμε μακριά από την παγερή αδιαφορία και το καυτό μίσος.
Δεν ξέρω πού βρίσκεσαι, αλλά άσε το βλέμμα σου να πλανηθεί ελεύθερο πάνω από τα κύματα της θάλασσας για να συναντήσει το δικό μου, γιατί η νύχτα είναι ατέλειωτη. Να με θυμάσαι…
Ξέρεις… περπατάμε στον ίδιο δρόμο και μοιραζόμαστε το ίδιο μονοπάτι. Πετάμε με τα ίδια φτερά, αγγίζουμε τα ίδια αστέρια και αναπνέουμε τον ίδιο αέρα. Γι αυτό, διώξε μακριά το πέπλο της λύπης και άστο να πάρει μαζί του τις ελπίδες που χάθηκαν. Η Γη θα γεννηθεί ξανά κάτω από τα πόδια μας.
Δεν ξέρω πού βρίσκεσαι, αλλά άσε την ψυχή σου να πλανηθεί ελεύθερη πάνω από τα κύματα της θάλασσας για να συναντήσει τη δικιά μου, γιατί η νύχτα είναι ατέλειωτη. Να με θυμάσαι…
Orfeus/Storyteller 